Weroniko, emocje już opadły? Przyzwyczaiłaś się do codzienności?
- Bardzo ciężko jest mi przyzwyczaić się do nowej rzeczywistości. Brakuje mi Bonnevilla… Naszych codziennych przygód i bezkresnych tras.

Riding Across America wielki amerykański sen się ziścił?
- Tak! To niesamowite, że po raz drugi udało mi się spełnić marzenie związane z tak odległą wyprawą. Jak się przekonałam sama - chcieć to znaczy móc! [śmiech]

Co najbardziej Cię zaskoczyło?
- Spotkanie z niedźwiedziem Grizzly?! [śmiech] Każdy dzień był wielkim wyzwaniem. Nigdy nie wiedziałam z czym będę musiała się zmierzyć na drodze. Dobrze, że mogłam liczyć na Bonniego (mój motocykl), który ani razu mnie nie zawiódł na trasie. A przejechaliśmy razem sporo kilometrów, bo aż w sumie 19 728km.

Tradycyjnie w podróż wyjechałaś sama, ale zapewne na swojej drodze spotkałaś mnóstwo ciekawych ludzi?
- Faktycznie! Muszę przyznać, że nie pamiętam wszystkich miejscowości przez jakie przejechałam, lecz pamiętam wszystkie osoby, które spotkałam na swojej drodze. Od Gospodarzy z Couchsurfingu u których nocowałam… po napotkanych przypadkiem przechodniów, kierowców z którymi miałam okazję rozmawiać.

Robiłaś podsumowanie? Ile dni, kilometrów?
- Początkowo zakładałam przejechanie 16 000km, lecz co rusz ktoś polecał mi jakąś trasę, miejsce, widok. Słyszałam: „to tylko godzinę drogi stąd…”; „to tylko 80 kilometrów”. I tak na liczniku Triumpha na mecie pojawiło się 19 728km - ciut więcej, niż zakładałam. Ale przyznam szczerze, gdybym mogła mieć motocykl na trochę dłużej, niż tylko 80 dni to z pewnością przejechałabym jeszcze kilka tysięcy kilometrów więcej. Ameryka Północna to wspaniały kontynent z setkami cudownych, widokowych tras.

Stany to meeka motocyklistów. Tym którzy się tam wybierają co poleciłabyś szczególnie? Jakiej trasy polecasz?
- To trudne pytanie, bo jest ich tak wiele. Z pewnością warto przejechać Pacific Coast Highway. Droga wije się tuż nad Pacyfikiem. Po jednej stronie ocean, a po drugiej góry i urocze miejscowości. Kolejna trasa, która robi ogromne wrażenie to droga w Kanadzie (trasa Jasper-Banff) ciągnąca się pomiędzy lodowcami. Przepiękne są też stany Utah oraz Kolorado. Ale tak naprawdę każdy region ma coś do zaoferowania i gdzie byśmy nie pojechali to i tak trafimy na wspaniałe drogi.

Bo Ty omijałaś te najpopularniejsze?
- Starałam się omijać drogi tzw. Interstate, czyli wielgaśne autostrady z 4-5 pasami ruchu. Jestem fanką lokalnych dróg, bo dzięki nim możemy zobaczyć coś więcej, niż tylko żółtą, bądź białą wstęgę dzielącą pasy.

Podróż dała Ci w kość, czy raczej to była sama przyjemność?
- Przemierzyłam cały kontynent w szerz, więc nie raz nieźle dostawałam w kość. Głównie od „matki natury”. [śmiech] Nevadę do końca życia zapamiętam z wycieńczających upałów. Montana przewiała mnie do szpiku kości, a Arizona chciała mnie zrzucić z motocykla silnymi wiatrami.

Wrócisz do Stanów? Czy postawisz na odkrywanie nieznanych jeszcze zakątków świata?
- Bardzo bym chciała wrócić do Stanów i Kanady. Najlepiej z motocyklem. Ale oczywiście marzą mi się też inne zakątki świata m.in. Nowa Zelandia oraz Islandia. Choć dziś wracam myślami do tras, które już przejechałam. Wspomnień mi nikt nie odbierze. Kilka dni temu wydałam książkę pt. „Wszystko zaczyna się od marzeń” opowiada ona o mojej pierwszej wyprawie motocyklowej. Kiedy to małą 125tką okrążyłam Europę pokonując 12 000km. I jeśli dzięki takim publikacjom jak ta będę mogła zainspirować choć jedną osobę do realizacji własnych marzeń to będzie to mój największy sukces podróżniczy.

Rozm. Żaneta Lipińska-Patalon